Wednesday, October 24, 2007

စစ္ေခြးကအေတြးမ်ား

စိတ္ကူးယဥ္တဲ့အလုပ္ကလဲြလို့ဘာမွလုပ္စရာမရိွတဲ့ေနရာပါဗ်ာ။မိုးလင္းကေနမိုးခ်ဳပ္ ငုတ္တုတ္ထိုင္ေနရံုကလဲြလို့ဘာမွလုပ္စရာမရိွ။စကားေျပာေဖာ္မရိွ။မိခင္ဘာသာစကားေတာင္
ေမ့သြားမွာစိုးလို့ စမ္းျပီးေျပာေျပာၾကည့္ေန၇တာ။အီအီးပါလို့ကလဲမေျဖာင့္ ရွဴးရွဴးပန္းလို့ကလဲအဆင္မေျပ။ဒန္ပုဂံျပားသာသာမိလႅာခြက္ထဲ အီအီးေရာ ရွဴရွဴးေရာ ပါလဲပါ
ပန္းလဲပန္း လုပ္ရတာကိုး။အီးႏွစ္တံုးေလာက္ဆို ေပါက္ျပီးသားရွဴရွဴးေတြက ဖင္ျပန္ စင္ ေနျပီ။ကိုယ့္ရွဴရွဴ ကိုယ္ရြံေနလို့မျဖစ္ပါဖူးေလ လို့သာ သေဘာပိုက္ရပါေတာ့တယ္။ပါလိုက္ဦးဟ ပန္းလိုက္ဦးဟ။
အီအီး နဲ့ဆန့္က်င္ဖက္ မန္မန္က်ေတာ့လဲေတာ္ေတာ္ အဆင္ေျပသားခမ်။စာထဲေပထဲမွာေတာ့
ေရာင္စံုသူပုန္ပဲ ၾကားဖူးတာ ခုေတာ့ ေရာင္စံုထမင္း ဆိုတာ ေတြ့ေနပါျပီ။အမယ္ ဒါေတာင္ စိတ္မဆိုးနဲ့ေနာ္ စိတ္ဆိုးလို့မ်ား ထမင္းလံုး နဲ့ေကာက္ေပါက္လိုက္ရင္ နဖူးကဲြသြားမွာ ဘာမွတ္ေနလဲ။ကိုယ့္မွာက စားစရာဆိုလို့ပါးစပ္တစ္ခုပဲ ပါတာဆိုေတာ့ ေထာင္ကေကြ်းတဲ့ဟင္းပဲ အေကာင္းအကန္းလုပ္စားရတာပ။
မနက္ ပဲဟင္းတဲ့။ကိုယ္ေပ်ာက္ပဲ။လူၾကီးအငိုတိတ္ေအာင္ အရိပ္အေရာင္ မျမင္ရတဲ့ ပဲ ဆိုမွ ပဲ ဟင္းပါခမ်။
ညေန က်ေတာ့ တာလေပါ ဟင္း။ေထာင္စည္းရိုးနားမွာ သန့္ရွင္းေရးေကာင္းေနပံု၇တယ္။ဘာပင္ ဘာရြက္မွန္းမသိတဲ့ အေလ့က်ေတြလဲ ျဖစ္ႏိုင္ပါရဲ့။ေတြ့ရာအရြက္ ထဲ့လို့သာခ်က္ထားတဲ့ တာလေပါ နဲ့ မၾကာေမ်ွာျပီးရင္ပဲ လာပေကာ လို့သာ ေရရြတ္လိုက္ပါေတာ့။ဂြီဂြီဂြမ္ဂြမ္ အသံေတြေပးလို့ လုပ္သားေမာင္၀မ္းႏွဳတ္ေဆး အမေလး အဘေလး တ သြားေလာက္ပါရဲ့။အိုဘဲ့တာလေပါ။ကိုယ့္မွာသာ အစားခက္ အေပါက္ခက္ အပါခက္ အေနခက္ေနတာ ေအာင္မာ ေထာင္က်ေတြကေတာ့ ေပ်ာ္လို့ဗ်ား။ဇာ၈နာ တည္းခိုေနရာ စစ္ေခြး န့ေဘးက ကြက္လပ္ထဲမွာမိန္းမ ေဘာ္လိေဘာျပိဳင္ပဲြ နဲ့ ေယာကၤ်ားေဘာပဲြ လာလို့မ်ားေတာင္က်င္းပေနေသးရဲ့။တရြီးရီြးတေျဖာင္းေျဖာင္းနဲ့ အာဆီယံမွာ အလံမလြွင့္ႏိုင္တဲ့ ျမန္မာအသင္းေတာင္ မ်က္ရည္ဘူးသီးေလာက္က်သြားေလာက္ပါရဲ့ ေမွာင္တဲ့အထိ ကန္ေနလိုက္ၾကတာ။
ေအာ္ သူတို့ေတြခမ်ာလဲ ဒီလိုမွမေနရင္ ဘယ္လိုေနၾကမလဲ ထိုင္ငိုေနလို့မွ ေထာင္က လြတ္မွာ မဟုတ္ပဲ လို့ေတြးျပီး ျမန္မာ့အသံက လြွင့္တဲ့ေဘာပဲြလိုအသံ သာနားေထာင္ျပီး တေနကုန္လိုက္ရပါေတာ့တယ္။ကိုင္းေန၀င္ျပီဆိုတာနဲ့တပ္ေထာင္ထာ ျခင္ထု အင္အားစုလို့လာျပန္ေတာ့ တို့တာ၀န္အေရး ရယ္ေၾကာင့္ ျခင္ႏိွမ္ႏွင္းေရး လုပ္ငန္း စလိုက္ရပါေတာ့တယ္။လိုက္သတ္တာေတာ့မဟုတ္ပါ။ပုဆိုးနဲ့ခါထုတ္ရတာေပါ့။မရိုေသ့စကား
အဲဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ ဇာ၈နာ ဖင္တုန္းလံုးေလးနဲ့ခင္မ်။ဟီဟိ ခ်စ္စရာေလး။ဒိလို ခါထုတ္မွ မကိုက္၇တဲ့ျခင္ေတြခမ်ာ တေျဖးေျဖးတပ္ကဲြသြားျပီး ည ၁၁ နာရီေလာက္မွာ ေပ်ာက္ဆံုးသြားပါေလေရာ။ဒီလိုနဲ့ပဲ ဇာဂနာ့တစ္ေနတာ ဟာ ျပီးဆံုးခဲ့ရပါတယ္။သူမ်ားတကာအိပ္ခ်ိန္ေရာက္ျပန္လဲ မအိပ္နိုင္ နံရံမွီျပီး လုပ္စရာမရိွေရပဲေသာက္လို့ ျခင္တပ္ၾကီးမေပ်ာက္မခ်င္းထိုင္လို့သာေစာင့္ေနရပါေတာ့တယ္။

1 comment:

Zarni Lwin said...

Wow...what an experience you had. Again, I'm impressed with your great sense of humor. Even though you had a tough experience, I was laughing out loud as I was reading.